Najciekawsze i najbardziej kontrowersyjne wystawy fotograficzne ostatnich lat
Już kiedyś pisaliśmy o tym, że zdjęć nie robi się po to, by chować je do szuflady. Każdy – mniej i bardziej profesjonalny – fotograf ma w sobie nieprzemożoną chęć, by podzielić się ze światem fotografią, która jest dla niego idealna. Wiele z naprawdę świetnych ujęć wywołuje ogrom emocji, które wwiercają się głęboko w umysł widza. Artyści tworzą po to, by podzielić się z ludźmi swoją artystyczną wizją, co więcej jednak – bardzo często podejmują się prowadzenia długich projektów, poprzez które przedstawiają sytuacje społeczne, polityczne czy socjalne.
Najlepszym sposobem ku temu, by dotrzeć do szerokiego grona odbiorców i nawiązać kontakt z widzem, są wystawy fotograficzne.
Dziś opowiemy Państwu o najciekawszych (a niekiedy i najbardziej kontrowersyjnych) wystawach fotograficznych na świecie.
Wystawa „Weegee: Morderstwo to mój biznes” w Międzynarodowym Centrum Fotografii w Nowym Jorku
Poza policyjnymi śledztwami i mafijnymi porachunkami Weegee zajmował się także uwiecznianiem nowojorskiej biedoty. Fotografował głównie nocą, przy użyciu lamp błyskowych. W swoich zdjęciach nie szukał sensacji, lecz starał się ukazać ludzki drama. Reporterskie zdjęcia Weegee wprowadzają widzów w świat ciemnych, nowojorskich ulic, najmroczniejszych zakątków miasta, gangsterskich porachunków, morderstw i spektakularnych aresztowań.
Robert Mapplethorpe – wystawa retrospektywna w w Galerii Senda w Barcelonie
Zbiór najważniejszych prac jednego z najbardziej znanych, ale i kontrowersyjnych fotografów XX wieku. Specjalizował się w czarno-białych portretach, martwej naturze i we wzbudzających sensację męskich aktach. Z uwagi na śmiałość prac utrzymanych w homoerotycznej stylistyce uchodził często za skandalistę. Osiagnął perfekcję w swoim ascetycznym stylu. Jego fotografie uważane są za arcydzieła i znajdują się w największych muzeach na całym świecie. Kompozycje charakteryzuje objętość, wrażenie przestrzenności i dążenie do estetycznej perfekcji. Artysta twierdził, że fotografia i seksualność są porównywalne, a jego twórczość zawsze wyraża seksualne pragnienie, niezależnie od tematu: portrety, kwiaty bądź ciała.
„Young British Naturists” – wystawa Laury Pannack w galerii One And A Half w Londynie
Kontrowersyjna wystawa, która prezentowała świat brytyjskich naturystów. Autorka zainteresowana była życiem ludzi żyjących na marginesie społeczeństwa. Podróżowała po całej Wielkiej Brytanii, by uwieczniać nudystów w codziennych sytuacjach. Aby modele czuli się swobodniej, fotografka także pracowała nago. W tych fotografiach nie chodzi o nagość samą w sobie. Wystawa zmusza do refleksji, kim stajemy się, gdy pozbędziemy się ubrań – odbicia naszej osobowości. Nie wiemy nic o bohaterach zdjęć: o ich statusie materialnym, o zainteresowaniach czy o wykształceniu. Drugim założeniem autorki było zmienienie postrzegania nudyzmu samego w sobie. Naturyści nie są ekshibicjonistami. Każdy ma ku temu swoje powody. Pannack poddaje w wątpliwość także opinię mówiącą, że nudyzm jest seksowny. Jej fotografie, przedstawiające nudystów wykonujących zwykłe czynności dowodzą, że jest ona błędna.
„The Silence of Dogs in Cars” w The Little Black Gallery w Londynie
Martn Usborne pragnął ukazać lęk przed nieznanym i samotnością. W swoich pracach przedstawiał psy czekające w samochodach na właścicieli. Co ciekawe – fotograf nie podchodził do pierwszego lepszego auta i nie fotografował czworonoga, który w nim siedział. Usborne wszystko dokładnie planował. Rozmieszczenie modela, oświetlenie, otocznie. Podczas spacerów szukał modeli, a później pasującego samochodu. Jego celem nie była dokumentacja samego zjawiska, tylko postawienie przed odbiorcą ważnych pytań, o samotności, oczekiwaniu i zaufaniu.
